maandag 30 juni 2014

Homeward Bound - Chad And Jeremy

Op zoek naar het origineel, kwam ik deze versie tegen. Simon & Garfunkel hebben er een wereldhit mee gehad, maar het Chad & Jeremy waren de eerste !


zaterdag 28 juni 2014

Lowlands...1967-1968

Op 28 december 1968 vond het tweedaagse festival Flight To Lowlands Paradise II plaats in de Utrechtse Jaarbeurs.
Optredens van Pink Floyd (als vervangers van Jimi Hendrix), Jethro Tull, Jeff Beck en The Pretty Things.

Omdat er maar weinig gefilmd is op de Flights, is de clip aangevuld met beeldmateriaal van andere optredens die de bands in die periode gaven in Nederland en Belgie. (Dit om het beeld zo compleet mogelijk te maken.)
De volledige gefilmde verslaglegging (12 minuten) kunt u opvragen bij het Utrechts gemeentelijk archief

woensdag 25 juni 2014

Canon van de Nederlandse Popmuziek: 1966

De Blues komt ook uit Drenthe: Cuby + Blizzards maakt eerste Nederlandse bluesalbum
Grolloo. Dit Drentse plaatsje wordt door de langspelers Desolation (1966) en Groeten uit Grolloo (1967) van Cuby + Blizzards op slag beroemd. De boerderij van zanger Harry Muskee, die met gitarist Eelco Gelling de spil vormt van Neerlands eerste echte bluesgroep, is die jaren het bluesmekka van Nederland. Allerlei excentriekelingen komen er logeren, maar ook bluesgrootheden als Eddie Boyd en John Mayall, de aartsvader van de Engelse blues. Met de laatste tourt Cuby + Blizzards door Engeland. In 1967 volgt nog een legendarische tour met Van Morrison door Nederland en in 1969 een met Fleetwood Mac. Herman Brood speelt sinds 1966 piano bij de groep, maar een arrestatie wegens drugsbezit in 1970 is voor hem de aanleiding om te vertrekken. In 1972 valt Cuby + Blizzards uit elkaar. In 1973 volgt nog een afscheidstournee en in 1974 een afscheidsalbum, maar in 1975 keert de naam weer terug. Pas in 1976, wanneer Eelco Gelling onverwacht vertrekt naar The Golden Earring en Herman Brood voor zichzelf begint, valt het doek pas echt voor C+B. Het zal twintig jaar duren voor de band weer terugkomt op het podium.


donderdag 19 juni 2014

I Put a Spell on You

Soms luister je naar een willekeurige radiozender en hoor je opeens een ‘Golden Oldie’, oftewel een klassieker voorbij komen. Vaak weet je niet eens meer naar welke band of artiest je luistert, terwijl je onbewust wel het refrein en een groot gedeelte van de lyrics uit je hoofd kent. Vandaar dat we graag een nieuwe categorie in het leven roepen waar we schaamteloos aandacht kunnen schenken aan die oude platen die toch nog bijzonder fijn zijn om naar te luisteren. Daarnaast kan het een goede manier zijn om reeds bestaande muziek (opnieuw) te ontdekken.

Een goede start in deze categorie kun je natuurlijk alleen maar maken door een echte klassieker in de spotlight te zetten. Aangezien wij een grote fan zijn van Nina Simone hebben we gekozen voor ‘I Put a Spell on You’. Het origineel is van Screamin’ Jay Hawkins en stamt uit 1956. Hoewel de optredens van Screamin’ Jay fascinerend zijn om terug te kijken, is het vrij goed verklaarbaar dat zijn versie niet zo toegankelijk was als de latere covers van Nina Simone, Creedence Clearwater Revival (CCR) en Alan Price.

Hoewel de uitvoering van CCR uiteindelijk de grootste notering in de hitparades behaalde, gaat onze voorkeur toch nog sterk uit naar de versie van Nina Simone. De in 2003 overleden zangeres is één van de grootste jazz, soul en blues artieste van de 20e eeuw. Ze heeft ons gelukkig een schat aan indrukwekkende nummers achtergelaten, maar voor nu houden we het bij ‘I Put a Spell on You’.

woensdag 18 juni 2014

In Alle Staten: Louisiana

De 51 Amerikaanse staten hebben ieder zo hun eigen favoriete en succesvolle artiest.
In de komende 51 afleveringen komen alle staten aan bod met een kort overzicht van de artiesten die, behalve er geboren zijn, zich het meest met die staat identificeerden. Bekende voorbeelden: Arkansas-Johnny Cash, Californië-Brian Wilson (Beach Boys), Georgia-Ray Charles en Texas-Buddy Holly.

Maar wie vertegenwoordigt Hawaii, Alaska, Florida of New York ?

In deze 19e aflevering:
Louisiana
Louisiana
Hier wordt muziek gemaakt ! Genoeg literatuur, documentaires en studies naar de muziek van Louisiana en haar bekendste stad New Orleans. Louis Prima, Mahalia Jackson, Lil Wayne, Fats Domino, Louis Armstrong...kortom: te veel om op te noemen. Nou, nog eentje dan: Jerry Lee Lewis.



Aangespoord door zijn vader, Elmo Lewis, leert Jerry op jeugdige leeftijd piano spelen. Nauwelijks dertien jaar oud loopt hij van huis weg om in New Orleans na diverse baantjes bij het trio van de blinde pianist Paul Whitehead terecht te komen, eerst als drummer, later ook als pianist. Als de rock & roll populair begint te worden trekt Lewis naar Nashville, waar hij in contact komt met songschrijver Jack Clement, de componist van o.a. I'll Be Me. In diens eigen studio neemt Lewis enkele country & western-nummers op; het resulterende demobandje levert hem in '56 een contract op bij het van o.a. Elvis Presley, Johnny Cash en Carl Perkins bekende Sun-label, aanvankelijk om andere artiesten op de piano te begeleiden, maar nog voor het eind van dat jaar maakt hij als zanger zijn plaatdebuut met een cover van Crazy Arms (op dat moment een hit van Ray Price), gekoppeld aan End Of The Road. Het plaatje gaat niet onopgemerkt voorbij: alleen al in de thuisstaat van Sun, Tennessee, worden er zo'n 75.000 exemplaren van verkocht. Crazy Arms betekent ook de start van een aantal Amerikaanse en Canadese tournees (o.a. met Johnny Cash). De doorbraak komt met het begin '57 verschijnende Whole Lotta Shakin' Goin' On/It'll Be Me, dat - zij het na een lange aanlooptijd - een millionseller wordt. Ook de daaropvolgende single Great Balls Of Fire/You Win Again brengt het tot goud.

maandag 16 juni 2014

16 juni: Bloomsday

Bloomsday is een voornamelijk in Ierland gevierde feestdag op 16 juni. Op deze dag wordt zowel het leven van de Ierse schrijver James Joyce gevierd, als ook de gebeurtenissen uit zijn boek Ulysses, die alle plaatsvinden op één dag, 16 juni 1904. Dat is namelijk de dag waarin Leopold Bloom rondwandelt in Dublin. Het is tevens de dag waarop Joyce zijn geliefde Nora Barnacle ontmoette.
De dag werd in 1929 voor het eerst gevierd in Parijs, en in 1954 in Dublin zelf. Sindsdien zijn er vieringen op tientallen plaatsen in de wereld.
Ter gelegenheid van de 100e Bloomsday werden te Dublin tussen 1 april en 31 augustus 2004 allerlei evenementen gehouden, onder de noemer ReJoyce. Op Jefferson Airplane's album After Bathing at Baxter's uit 1967 staat het nummer "Rejoyce" dat hiernaar verwijst.

vrijdag 13 juni 2014

Leeslint: The Band (7)

In 1976 namen de bandleden afscheid in Winterland in San Francisco met een groots concert The Last Waltz op 24 november, de Amerikaanse nationale feestdag Thanksgiving. Hierbij werd The Band geholpen door een compleet orkest en een lange lijst van gasten onder wie Ronnie Hawkins, Bob Dylan, Muddy Waters, Neil Young, Joni Mitchell, Dr. John (Mac Rebennack), Van Morrison, Eric Clapton, Neil Diamond en de dichter Lawrence Ferlinghetti, die het gedicht Loud Prayer voordroeg.



Het concert werd op film opgenomen door Martin Scorsese en tezamen met interviews en enkele studioopnamen, waaraan ook The Staple Singers en Emmylou Harris deelnamen, uitgebracht als film The Last Waltz en een drie-dubbel album.
Na nog het bovengenoemde studio-album Islands en een speciale versie van het lied "Georgia On My Mind" voor presidentskandidaat Jimmy Carter gingen de bandleden uit elkaar.

dinsdag 10 juni 2014

Muziek en de Eerste Wereldoorlog (3)

Elke oorlog creëert haar eigen muziek, maar de Eerste Wereldoorlog is een speciaal geval. Het was, geografisch gesproken, de meest omvangrijke oorlog in eeuwen, waardoor er ongewoon veel muziekculturen bij betrokken raakten. Bovendien vond deze plaats in een periode van zowel fundamentele maatschappelijke als ingrijpende muzikale veranderingen.

De tegenstelling tussen Franse en Duitse muziek werd in de jaren voor 1914 door beide landen gekoesterd. De oorlog betekende voor het muziekleven daarom aanvankelijk slechts een versterking van de vooroorlogse sentimenten. De Franse hang naar brille en clarté, belichaamd in het neoclassicisme, betekende geen afkeer van alle Duitse muziek. Bach, Mozart en Beethoven behielden hun aanzien, Wagner was een grensgeval, maar expressionisten als Schönberg werden taboe. Dat beeld veranderde nauwelijks na de Eerste Wereldoorlog. Diverse lieden wilden de uitvoeringen van Wagners muziek zelfs verbieden (Debussy en Ravel waren hier fel tegen), maar ook zonder verbod waren er weinig uitvoeringen. Het neoclassicisme, dat volgens de boekjes in 1920 begint met Stravinsky's Pulcinella, verschijnt kortom al tijdens de oorlog. Italië, vóór 1914 bondgenoot van Duitsland en Oostenrijk, stelde zich bij het uitbreken van de oorlog eerst neutraal op en koos daarna partij voor de geallieerden.

Vinden we in de Franse muziek veel directe verwijzingen naar de oorlog, onder meer bij Debussy en Ravel, in de Duitse muziek zijn de verwijzingen vooral indirect. Richard Strauss beschouwde (in een brief) de oorlog als een triomfantelijke periode en componeerde tussen 1911 en 1915 zijn Alpensymfonie. Hij verwees daarmee naar de Duitse Alpen als een bij zijn landgenoten algemeen geaccepteerd symbool van de onoverwinnelijke Duitse Kultur. Muziek stond binnen het Duitse culturele leven hoog aangeschreven en was dus het aangewezen middel om het Duitse superioriteitsgevoel te etaleren. Oorlog werd zodoende geësthetiseerd en daarmee in feite vergoelijkt. Even indirect maar met een tegenovergestelde strekking reageerden Anton Webern (in zijn lied `Wiese im Park') en vooral Alban Berg (tijdens de oorlog in zijn Drei Orchesterstücke en erna in zijn opera Wozzeck). Webern juichte nog in augustus 1914 (`Ik kan nauwelijks wachten'), maar Berg was van meet af aan ongelukkig. Componisten die fervent oorlogszuchtig bleven, zoals Strauss waren nooit aan het front geweest.

Buiten de twee grootste kemphanen Frankrijk en Duitsland liepen de linies veel complexer. Watkins behandelt Engeland, de Verenigde Staten, Rusland en Italië. Politieke allianties vielen niet altijd samen met muzikale allianties. De Engelse regering koos weliswaar partij voor Frankrijk en de voornaamste Engelse componisten moedigden hun landgenoten aan met nationalistische composities, maar qua stijl waren ze broertjes van Hans Pfitzner en Strauss. Componisten die de oorlog eerder zagen als ontwrichtend dan als heroïsch golden als slap, verwijfd en neurotisch. Duitse dirigenten, werkzaam in Amerika, die tegen de Duitse politiek maar voor Duitse muziek waren, werden op zijn best gewantrouwd. Na de oorlog oriënteerden jonge Amerikanen zich niet meer op Duitsland, maar op Frankrijk. De strakheid van het Franse neoclassicisme en de fascinatie voor moderne techniek sloten aan bij de structuren van de jazz in de jaren twintig.

zaterdag 7 juni 2014

1962 ♫ ♫ Ricky Nelson - Young World



Eric Hilliard (Ricky) Nelson (Teaneck (New Jersey), 8 mei 1940 - De Kalb (Texas), 31 december 1985) was een Amerikaans zanger.
Als kind trad hij op in de televisieserie "The Adventures of Ozzie & Harriet" van zijn ouders. Zijn vader was orkestleider en zijn moeder zangeres, en het paar was succesvol sinds de hit "Dream a little dream of me" in 1931.
Hun zoon was één van de eerste tienersterren in Amerika. In 1957 nam hij zijn eerste plaat op, een cover van "I'm walkin'" van Fats Domino. In de jaren erna werd hij bijzonder populair: in eind jaren '50 - begin jaren '60 verkocht alleen Elvis Presley in de Verenigde Staten meer platen. Bekende hits van hem waren "Hello Mary Lou", "Travelin' Man" en "Poor Little Fool."
Ricky Nelson werkte ook als acteur. In 1959 vertolkte hij een hoofdrol in de film "Rio Bravo" met John Wayne en Dean Martin. In de jaren '60 bleven successen uit. Hij veranderde van muziekstijl en ging van de rock 'n roll meer de countrykant op. Zijn fans waardeerden dit maar matig. Nelson schreef over hun onwil hem nieuw repertoire te gunnen het lied "Garden Party" (1972), dat prompt een hit werd.
In de jaren zeventig en '80 raakte hij toch in vergetelheid, tot hij in 1985 met veel succes meedeed aan een serie golden oldie-concerten in Engeland. Dit leidde tot een soortgelijke tour door het zuiden van de Verenigde Staten. Tijdens deze tour kwam hij, op oudejaarsdag van 1985, bij een vliegtuigongeluk in Texas, op 45-jarige leeftijd om het leven.
De tweelingzonen van Ricky Nelson, Gunnar en Matthew, vormden later de popgroep Nelson, die in 1990 een nummer 1-hit had in Amerika: (can't live without your) love and affection.

woensdag 4 juni 2014

Gillian Hills

Een van de vrouwelijke pionier van de Franse Rock is ongetijfeld Gillian Hills.
Eigenlijk een Engelse die aangespoeld was in Frankrijk. Ook vandaag nog heeft ze een trouwe schare van volgelingen, ze is een soort cultfiguur geworden.
Gillian Hills werd geboren in Cairo (Egypte) op 5 juni 1944. Ze begon als actrice en verdeelde haar  filmcarrière tussen Frankrijk en Groot-Brittannië.
Eddie Barclay produceerde haar eerste plaatje toen ze nog een tiener was. Haar meest bekende nummers: “Ma première Cigarette” (1960), “Cou Couche Panier” (1960), “Zou Bisou Bisou” (1961) ...

Gedurende een tijdje was ze het gezicht van “Salut les Copains”. Charles Aznavour schreef twee nummers voor haar : “Ne crois surtout pas”  en  “Jean-Lou” (1961).
In totaal nam ze zo’n veertig songs op voor Barclay.
Gillian Hills speelde ook in een tiental films, meestal kleine rollen, met de nadruk haar jeugdige schoonheid en sex appeal..
Roger Vadim, die haar gelijkenis met Brigitte Bardot zag, gaf haar prompt een rol in “Les Liaison Dangereuses” (1959).



Ze speelde de hoofdrol in “Beat Girl” (1960), en speelde naast Jane Birkin in “Blow Up” van Michelangelo  Antonioi  (1966) en in “A Clockwork Orange” (1971) Stanley Kubrick.

zondag 1 juni 2014

Close Harmony

 Samenzang is van alle tijden en van alle volkeren. Alleen mannen, alleen vrouwen of gemengd, klassieke muziek, volksmuziek, populair.
We spreken van close harmony als de muzikale lijnen van meerdere zangers dicht tegen elkaar zitten. Daardoor ontstaat binnen de samenklank een speciale rijkdom aan klank en kleuren. Het zingen van deze vorm van muziek is een uitdaging door de grote verantwoordelijkheid die elke stem heeft binnen het lied en binnen de groep.Het is hierbij belangrijk dat naast de nodige zangtechniek (en -theorie) veel aandacht wordt besteed aan het zingen van lastige toonafstanden, het luisteren naar samenklanken en deze zuiver te zingen alsmede het goed neerzetten van een stuk met elkaar. Dit is een van de moeilijkste vormen van zingen met een groep. Zingen in closeharmonystijl kan zowel met als zonder - dus a capella - instrumentale begeleiding.
Samenzingen in klein verband heeft ook een sociale functie en had in het verleden in sommige landen ook een politieke functie: samen zingen als dekmantel voor verboden politieke bijeenkomsten.
Close harmony wordt meestal in Angelsaxisch verband gebruikt zoals voor in de lichte muziek bekende Barbershop, maar ook de speciale samenklanken in de volksmuziek van 'Le mystere des voix Bulgares' kun je in de letterlijke betekenis hieronder scharen.
Ook de muzikale stijl van de Swingle Singers, Anita Kerr singers, King's Singers en de populaire Andrew Sisters was voor een groot deel gebaseerd op gelijktijdig dicht bij elkaar liggende vocale lijnen. Kijk en luister naar een historische opname van de Mills Brothers in de Nat King Cole show.